Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sagittae Veg

  • 1 ballistarius

    Латинско-русский словарь > ballistarius

  • 2 obvolvo

    ob-volvo, volvī, volūtum, ere
    закутывать, закрывать (caput togā Pl, C etc.); обёртывать ( stuppā obvolutae sagittae Veg); скрывать, прикрывать ( aliquid verbis decōris H)

    Латинско-русский словарь > obvolvo

  • 3 sagitta

    [st1]1 [-] săgitta, ae, f.:    - voir hors site sagitta. a - flèche.    - sagittae Veneris, Lucr. 4, 1278: les flèches de Vénus, les flèches de l'Amour.    - Sagitta: la Flèche (constellation). --- Hyg. Astr. 2, 15; 3, 14; Cic. Arat. 382; Col. 11, 2, 21; Plin. 17, 131; 18, 309.    - nervo aptare (impellere) sagittam: décocher une flèche, lancer une flèche. b - lancette (du chirurgien).    - Veg. 1, 22, 4; 1, 25, 5; 1, 43, 3, etc. c - bout pointu d'un bourgeon ou d'une crossette, flèche (de la vigne).    - Col. 3, 10, 22; 3, 17, 2; Plin. 17, 21, 35, § 156. d - sagittaire (plante).    - c. pistana Plin. 21, 111. [st1]2 [-] Săgitta, ae, m.: Sagitta (surnom). --- Tac. H. 4, 49 ; 4, 44.
    * * *
    [st1]1 [-] săgitta, ae, f.:    - voir hors site sagitta. a - flèche.    - sagittae Veneris, Lucr. 4, 1278: les flèches de Vénus, les flèches de l'Amour.    - Sagitta: la Flèche (constellation). --- Hyg. Astr. 2, 15; 3, 14; Cic. Arat. 382; Col. 11, 2, 21; Plin. 17, 131; 18, 309.    - nervo aptare (impellere) sagittam: décocher une flèche, lancer une flèche. b - lancette (du chirurgien).    - Veg. 1, 22, 4; 1, 25, 5; 1, 43, 3, etc. c - bout pointu d'un bourgeon ou d'une crossette, flèche (de la vigne).    - Col. 3, 10, 22; 3, 17, 2; Plin. 17, 21, 35, § 156. d - sagittaire (plante).    - c. pistana Plin. 21, 111. [st1]2 [-] Săgitta, ae, m.: Sagitta (surnom). --- Tac. H. 4, 49 ; 4, 44.
    * * *
        Sagitta, sagittae. Une fleiche et un traict, Sajette, ou Sagette.
    \
        Pennigerae. Sil. Empennees.
    \
        Aptare neruo sagittas. Virgil. Encocher, Mettre en coche.
    \
        Asperare sagittas ossibus. Tacitus. Mettre un os au bout par faulte de fer.
    \
        Emittere sagittas arcu. Plin. Descocher.
    \
        In aliquem ire sagittis. Stat. L'assallir à coups de fleiches.
    \
        Sagittas Phoebi imbuit draco. Seneca. Les fleiches de Phebus ont esté ensanglantees et abbrevees du sang d'un dragon.
    \
        Neruo sagittam impellere. Ouid. Descocher.
    \
        Promere celeres sagittas. Horatius. Tirer hors de la trousse ou carquois.
    \
        Sagitta. Columel. Le plus long sarment qu'on laisse en la vigne en la taillant.
    \
        Sagitta, Herba. Plin. Une sorte d'herbe croissante és eaues, que aucuns appellent materaz.

    Dictionarium latinogallicum > sagitta

  • 4 plumbatus

    plumbo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.].
    I.
    To lead, to solder with lead (ante-class. and post-Aug.):

    modiolos indet et plumbet,

    Cato, R. R. 21:

    argentum,

    Plin. 34, 17, 48, § 161:

    scyphum alieno plumbo,

    Dig. 41, 1, 27.—
    II.
    To make a thing of lead; hence, plumbātus, a, um, Part., leaden (postAug.):

    plumbatae sagittae,

    Plin. 10, 33, 50, § 97:

    jacula,

    Sol. 3, 3:

    canales,

    Front. Aquaed. 124:

    tabulae,

    Val. Max. 3, 7, n. 2. —
    B.
    Subst.: plumbātae, ārum, f.
    1.
    Leaden balls, Veg. Mil. 1, 17.—
    2.
    Scourges to which leaden balls are attached: plumbatarum ictus, Cod. Th. 9, 35, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbatus

  • 5 plumbo

    plumbo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.].
    I.
    To lead, to solder with lead (ante-class. and post-Aug.):

    modiolos indet et plumbet,

    Cato, R. R. 21:

    argentum,

    Plin. 34, 17, 48, § 161:

    scyphum alieno plumbo,

    Dig. 41, 1, 27.—
    II.
    To make a thing of lead; hence, plumbātus, a, um, Part., leaden (postAug.):

    plumbatae sagittae,

    Plin. 10, 33, 50, § 97:

    jacula,

    Sol. 3, 3:

    canales,

    Front. Aquaed. 124:

    tabulae,

    Val. Max. 3, 7, n. 2. —
    B.
    Subst.: plumbātae, ārum, f.
    1.
    Leaden balls, Veg. Mil. 1, 17.—
    2.
    Scourges to which leaden balls are attached: plumbatarum ictus, Cod. Th. 9, 35, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbo

  • 6 spiculum

    spīcŭlum (contr. spīclum, perh. Mart. Cap. 9, § 903, or p. 306 Grot., where, however, Kopp and others read spicum; v. spica, II. D.), i, n. dim. [spicum], a little sharp point or sting (syn.: mucro, acus, aculeus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., of bees, Verg. G. 4, 237; 4, 74.—Of a scorpion, Ov. F. 5, 542:

    (scorpio) solus (insectorum) habet in caudā spiculum,

    Plin. 11, 28, 34, § 100. —Of hornets, Ov. M. 11, 335:

    rosarum spicula,

    thorns, Mart. Cap. 2, § 132.—
    B.
    In partic., the point of a missile weapon (as a dart, arrow, etc.):

    Epaminondas tum denique sibi avelli jubet spiculum, posteaquam, etc.,

    Cic. Fam. 5, 12, 5; cf. Quint. 5, 10, 51; 5, 12, 2:

    hastarum spicula,

    Ov. M. 8, 375:

    bipalme spiculum,

    Liv. 42, 65, 9:

    calami spicula Gnosii Vitabis,

    Hor. C. 1, 15, 17:

    L. Crassus spiculis prope scrutatus est Alpes,

    Cic. Pis. 26, 62:

    spicula sagittae,

    barbs, Cels. 7, 5, n. 2.—
    II.
    Meton. (pars pro toto), a dart, arrow (syn. jaculum):

    Laoedaemonii suos omnes agros esse dictitarunt, quos spiculo possent attingere,

    Cic. Rep. 3, 9, 15; so of a javelin, Verg. A. 7, 165; 7, 687; of an arrow, id. E. 10, 60; id. A. 7, 497; Ov. M. 12, 601; 12, 606; 13, 54; Sil. 17, 133; 3, 273; cf. Plin. 27, 13, 115, § 141; of Cupid's arrow, Prop. 2, 13 (3, 4), 2; Ov. Am. 1, 1, 22; id. A. A. 2, 708 al.—Also a later name for the pilum:

    quod pilum vocabant, nunc spiculum dicitur,

    Veg. Mil. 2, 15.— Poet.: solis, a ray or beam of the sun, Prud. Cath. 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > spiculum

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»